Var hryðjuverkalögunum beitt í pólitískum tilgangi?

Gríma breska Verkamannaflokksins gegn Íslandi er að síga og í ljós er að koma ofbeldi breskra yfirvalda gegn lítilli vina þjóð. Í ljós er að koma að breska ríkisstjórnin greip til harkalegra aðgerða til að bjarga eigin skinni og til að sýnast skelegg. 

Stjórnvöld í Bretlandi höfðu fram að bankahruninu verið ásökuð um að láta aðvífandi bankavandamál í léttu rúmi liggja, viðbröðg hefðu verið fálmkend og allt of seint gripið inn. Eins var fylgi breska Verkamannaflokksins í sögulegu lágmarki og ekkert útlit fyrir að hann næði sér á strik aftur. En nú átti loks að taka til hendinni!

Nú þegar íslensk fyrirtæki áttu í hlut, gátu stjórnvöld loks látið sem þau væru að gera eitthvað og beint athyglinni að hæfilega litlu skotmarki, Íslandi.

Slæmt til afspurnar fyrir systurflokk Samfylkingarinnar hér á landi! 

Hryðjuverkalög of harkaleg

Dýr væri Hafliði allur!

M.v. 1,3 m.kr. á mánuði og fjóra vinnudaga í mánuði eru laun Eva Joly kr. 325 þús. pr. á dag! Ef Eva Joly væri nú í fullri vinnu, sem eru um 22 dagar pr. mán. að jafnaði, næmu mánaðarlaunin um kr. 7 m.kr. - aðeins! 

Til viðbótar er svo vertakakostnaður tengiliðs, aðeins um 480 þús. pr. mán. auk rekstrarkostnaður við skrifstofu!

Síðan er arkitekt ráðinn sem tengiliður við Joly við ríkisstjórnina! Fróðlegt væri að fá skýringar á því. Hvað varð allt í einu mikilvægi hagfræðingana. Er hann bara skilaboðaskjóðaa eða hefur hann einhverju faglegu hlutverki að gegna? Hvað með öll nútíma samskiptaformin, t.d. tölvupósta, síma, símafundi o.s.frv.?

Eru Steingrímur jarðfræðingur og Jóhanna sem gera svona samning fullmimikið 2007? 

Líklegt er að þau Steingrímur J. og Jóhanna hefðu bæði gagnrýnt þetta fyrirkomulag sem bruðl, óráðsíu og ófagmanleg vinnubrögð - úr stjórnarandstöðu! 

 

 

Tengiliður Evu Joly kostar 6,7 milljónir

Sorglegt

Dapur vitnisburður um þessa velferðarríkisstjórn að hún skuli ekki geta eða vilja semja.

Hægt er hins vegar að borga erlendum ráðgjafa 1,3 m.kr. á mánuði fyrir fjögurra daga vinnuframlag!

Engin sátt í Breiðavíkurmáli

Ofurlaunastefna ríkisstjórnarinnar?

Eva Joly sem er sérstakur ráðgjafi í efnahagsbrotamálum hefur gert sannkallaðan ofurlaunasamning við ríkisstjórn jafnaðarmanna á Íslandi.  Skv. samningnum fær hún 1.300 þúsund króna á mánuði, fyrir aðstoð sína við sérstakan saksóknara sem rannsakar bankahrunið, eða kr. 325 þúsund á dag, fyrir þessa fjóra daga í mánuði sem hún er í vinnu hjá Steingrími J. og Jóhönnu!  Þessi daglaun samsvara um tvöföldum lágmarkslaunum á mánuði!

Vissulega er hún klár og allt það. En getur nokkur unnið fyrir góðum mánaðarlaunum á dag? Er þetta hin nýja launastefna ríkisstjórnarinnar?

Skyldi formaður BSRB (í leyfi) taka þessi laun til fyrirmyndar þegar kemur að gerð nýrra kjarasamninga?

Hvað segir forseti ASÍ um þessi nýju viðmið?

Svolítið skondið í besta falli að ráða manneskju á þessum ofurlaunum til að elta uppi aðra ofurlaunamenn út stétt útrásarvíkinga! 

Á ekki að mótmæla þessu líka?

Nú þegar fyrrverandi austantjalds- og sósíalistaríki hópast í NATO og líta á bandalagið sem sína brjóstvörn fyrir sjálfstæði, frelsi og framtíðarvelmegun fara gamlir íslenskir sósíalistar í mótmælastöður vegna NATO (hér er átt við bæði gamla í árum og hugsun).

Athyglisverð þversögn þetta. 

Króatía og Albanía á leið í Nató

Mótmæla ofsóknum

Það væri í stíl við tíðaranda iðrunar í íslensku samfélagi ef gamlir og nýjir herstöðvarandstæðingar bæðu þjóðina og alla þá sem urðu fyrir valdbeitingu Sovétstjórnarinnar sálugu og annarra Austur-Evrópuríkja afsökunar í dag á fundi sínum.

Þessi fundur er sérlega kaldhæðnislegur í ljósi sögulegra staðreynda og sýnat e.t.v. betur en margt annað að sumir hafa lítið lært. 

Útifundur á Austurvelli

Flókið kosningakerfi

Fyrir Alþingi liggur frumvarp nokkurraþingmanna um breytingar á lögum um kosningar til alþingis með það að markmiðiað gera kjósendum mögulegt að raða frambjóðendum niður á einstökum listum aðeigin vali. Frumvarpið virðist sett fram í skyndi sem viðbrögð við kröfum semfram komu í kjölfar bankahrunsins um aukið lýðræði í samfélaginu. Álitamál erhvort þessar hugmyndr séu ekki, m.v. við reynslu Svía þar sem mikill minnihlutihluti kjósenda hefur áhuga á nýta sér þessa möguleika, hvort ekki sé farið út íof flóknar og kostnaðarsamar breytingar fyrir of takmarkaðan árangur. Eins erspurning hvort aðrar ódýrari og einfaldari leiðir séu ekki til.

Nokkur áhrif sem samþykkt frumvarpsins mynduhafa eru órædd í samfélaginu og þarfnast nánari skoðunar við:

Kerfið sem sett er lagt er til að tekið verðiupp, er flókið og hætta er á mistökum og þ.a.l. ógildingu atkvæða. Eins erureglur um úthlutun þingsæta flóknar sem byggjast bæði bæði á atkvæðatölumeinstakra frambjóðenda og atkvæðamagni framboða. Flókið kerfi gerir það aðverkum að margir verða fráhverfir hugmyndunum og kosningaþátttaka verði minnifyrir vikið. Fram komnar hugmyndir kalla á óheyrilega flókna og seinvirkatalningu atkvæða. Kosningarnar verða þar að leiðandi síður áhugaverðar og fólkverður enn frekar fráhverft þátttöku eða að fylgjast með talningu. Að þessuleyti eru hugmyndir frumvarpsins því í andstöðu við markmið þess, en markmiðiðætti að gera kosningakerfi einfalt og skilvirkt bæði í framkvæmd og í hugumkjósenda.

Óljós röðun frambjóðenda leiðir til tvöfaldrarkosingabaráttu. Annars vegar verður barátta milli flokka sem mun líklega fallaí skuggan af baráttu milli frambjóðenda innan flokka. Þar er hætt við að hverhöndun verði upp á móti annarri og frambjóðendur keppast um að yfirbjóða hvernannan. Stefna flokkana yrði þar að leiðandi óljós, þar sem áherslurframbjóðenda verða alltaf mismunandi og ekki ljóst hver stefnan verður aðafloknum kosningum. Ekki yrði slíkt til að auðvelda kjósendum val á kjördegi.

Þegar röð frambjóðenda er ákveðin meðhlutkesti og allir frambjóðendur „jafnir" verður augljós skortur verður áoddvita framboðs. Hver leiðir listan? Hver á að koma fram fyrirhönd frambjóðandahóps í umræðum, o.s.frv.? Eigafjölmiðlar að ákveða það? Eiga frambjóðendur sjálfir að ákveða það? Slík óvissagetur valdið spennu innan og sundurþykkju og samkeppni innan hóps væntanlegrasamherja og getur dregið úr líkum á árangursríku samstarfi að kosningum loknum.

Frumvarpið gerir ekki ráð fyrir að kjósendurgeti valið frambjóðendur af mismunandi framboðum eins og kröfur hafa veriðsettar fram um og mætir því ekki ítrustu kröfum um valfrelsi kjósenda.

Þetta frumvarp er seint fram komið og því ekkinægilegur tími til að ræða það til þaula. Allir listar hafa nú þegar ákveðiðframboð sín, eða eru við það að ljúka því. Því er framkomin tillaga á skjön viðframkvæmd flokkanna sjálfra sem að tillögunni standa. Til dæmis hafa tveirframsögumenn tillögunnar þau Siv Friðleifsdóttir og Jón Bjarnason bæði tekiðþátt í prófkjöri/forvali sinna flokka, þá væntanlega til þess að vera í þeimsætum sem þau unnu til, en ekki bjóða upp á nýja hringekju.

Mun einfaldari lausn gæti verið aðstjórnmálaflokkarnir sameinuðust um að efna til prófkjörs, forvals eða annarraskoðanakannana innan sinna vébanda á sama deginum og jafnvel sameinast umframkvæmdina. Þannig gæfust öllum kjósendum kost á að velja þá frambjóðendursem þeim hugnaðist best í hverjum flokki.

NATO 60 ára

Sextíu ár verða liðin frá stofnun NATO 4. apríl nk. NATO sem var stofnað sem varnarbandalag lýðræðisríkja gegn útþenslu Sovétríkjanna sálugu hefur iðulegaverið nefnt stærsta friðarhreyfing heimsins og stendur vel undir því nafni. 

Eftir að Kalda stríðinu lauk með sigri vestrænna ríkja og hugmyndafræði gömlu Sovétríkjanna leið undir lok hefur hlutverk NATO verið til skoðunar meðal aðildarþjóða þess. Nokkur fyrrverandi leppríki Sovétríkjanna líta reyndar enn til NATO sem vörn gegn vaxandi veldi Rússa og sækjast aðild. Meðal nýrra verkefna NATO ríkja hefur m.a. verið að verjast útþenslu Talibana í Afganistan, þó ekki sé fullkomin sátt um það verkefni. Frakkar eru að ný að taka þátt í hernaðarsamstarfi NATO sem sýnir betur að bandalagið á erindi í samtímanum í baráttu gegn nýjum ógnunum.

Fróðlegt verður að sjá hverngi Össur Skarphéðinsson utanríkisráðherra landsins leggur til að við Íslendingar minnumst árangurs NATÓ og hvert okkar hlutverk eigi að vera í bandalaginu.

Vonbrigði með ákvörðun samgönguráðherra

Samgönguráðherra veldur gífurlegum vonbrigðum á Suðurlandi með þessa ákvörðun sína að hverfa frá 2+2 leið milli Reykjavíku og Selfoss.

Sá grunur læðiast að bloggara að hvorki samgönguyfirvöld né ráðherra aki sjálfir mikið þennan veg, a.m.k. ekki að vetri til í myrkri og ekki þegar eitthvað er að færð. Þó svo að þessi "2+1" aðferð geti gengið þar sem aldrei eða lítið snjóar og akgreinar eru breiðari, þá eru aðstæður á íslenskum fjallvegum aðrar.

Eins er ljóst að Kristján L. Möller er ekki að fara til kjósenda á Suðurlandi til að fá umboð sitt endurnýjað, því þessi útfærsla ráðherra er lítið annað en svik m.v. það sem búið var að lofa!

Breikkun kostar 15,9 milljarða

Góð þátttaka í prófkjörum Sjálfstæðisflokksins

Óháð niðurstöðum, er þátttaka í nýafstöðnum prófkjörum afgerandi hjá Sjálfstæðisflokknum, m.v. aðra flokka í landinu. Skv. þeim úrslitum sem liggja fyrir þá tóku um 22.700 manns í prófkjörum flokksins, sem er meira en í öðrum flokkum samanlagt. Þess ber þó að geta að aðeins Samfylkingin hélt prófkjör í öllum kjördæmum, ásamt Sjálfstæðisflokknum. Framsókn ákvað sinn framboðslista í Reykjavík á innanhúss, sem og Vinstri grænir í Suður- og norðausturkjördæmum.

Að meðaltali tóku 3.880 þátt í hverju prófkjöri Sjálfstæðismanna, flestir í Suðvesturkjördæmi eða 5.572, en 7.855 í Reykjavíkurkjördæmunum báðum eða tæplega fjögurþúsnd m.v. 2 kjördæmi.

Að meðaltali tóku 2.027 þátt í hverju prófkjöri Samfylkingarinnar, um 1.220 í fjórum prófkosningum Framsóknarflokksins. Athygli vekur að aðeins tóku um 2200 manns þátt í prófkjörum VG í 4 kjördæmum eða aðeins um 550 að meðaltali.

Þessar niðurstöður sýna svart á hvítu hvar almenn þátttaka í vali frambjóðenda er mest og hvar skoðanir félagsmanna fá að njóta sín best!