Forgangsatriði Þistilsins

Forgangsatriði Þistilfirðingsins Steingríms J. og Vinstri grænna eru EKKI efnahagsvandamál þjóðarinnar, atvinnuleysi bráðum 20 þúsund manna - ef ekkert verður að gert, gengisfalls króunnar o.s.frv.

Svandís Svavarsdóttir Gestssonar þingframbjóðandi, hefur ekki tjáð sig einu orði um hvað hún telji mikilvægastu verkefni sem blasa við. Í stað þess er húni í góðri samvinnu við fréttastofu RUV um fortíðarspuna.

Eru þetta „lausnir“ vinstri grænna við efnahagsvanda þjóðarinnar? 

Orkuútrásin og Fl Group

„Óvinveitt“ yfirtaka Íslandshreyfingarinnar?

Íslandshreyfingin hefur nú gengið Samfylkingunni á hönd og hinn pólitíski munaðarleysingi, Margrét Sverrisdóttir hefur fengið húsaskjól á ný. Skuldir Íslandshreyfingarinnar námu um 29. m.kr. í árslok 2007.

Spurt er hvort skuldir Íslandshreyfingarinnar hafi fylgt með í „kaupunum“ og hvort sýnileg ríkisstjórnaraðild Samfylkingarinnar og Íslandshreyfingarinnar þar með, eigi að „leysa“ skuldavanda Íslandshreyfingarinnar á kostnað skattborgaranna?

Skuldir Samfylkingarinnar námu í árslok 2007 um 124 m.kr.  Samtals voru sameiginlegar skuldir hins sameinaða framboðs alls um 153 m.kr. og þá eru hvorki verðbótum né vöxtum bætt við.

Í ljósi a.m.k. fyrri afstöðu formanns Íslandshreyfingarinnar til Samfylkingarinnar má einnig velta því fyrir sér hvort hér hafi verið um „óvinveitta“ yfirtöku á eins stjórnmálaflokks öðrum að ræða. 

VG og Samfylkingu spillt fyrir um 25 m.kr. árið 2007?

Samfylking og Vg þáðu peningastyrki frá fyrirtækjum árunum 2006 og 2007. Ekki kemur reyndar fram hvaða fyrirtæki voru þarna að verki, eða hve mikið hvað fyrirtæki leysti af hendi o.s.frv. Skv. því er ekki hægt að bollaleggja um meint tengsl og eða möguleg fyrirgreiðslu þessara flokka við velunnara sína. Eins liggja ekki fyrir upplýsingar um styrki Vg á árinu 2006. 

Furðu sætir að um þetta skuli ekki fjallað sérstaklega á síðum Fréttablaðsins, DV og í fréttum RUV og hér í bloggheimum, eins og fjallað er um fjárstyrki til annarra flokka. Frú Ólína Þorvarðardóttir, Páll Vilhjálmsson, Friðrik Þór Guðmundsson, Ómar Ragnarsson samfylkingarmaður o.fl. eru t.d. alveg að bregðast hér!

Fengu meiri styrki árið 2006

Krafa um gegnsæi álitsgjafa RUV

Nú þegar kosningar nálgast er leitað í ríkari mæli en áður til „sérfræðinga“ af ýmsu tagi. Fréttastofu RUV er gjarnt að leita upp í HÍ til sérfræðinga um „fagleg“ prófessora og annarra um álit þeirra á stjórnmála umræðunni. Álitamál er hvort allir þeir stjórnmálafræðingar séu jafn faglegir og titlar þeirra gefa vísbendingu um.

Sporgöngumaður og guðfaðir margra „stjórnmálafræðinga“ hér á landi heitir Ólafur Ragnar Grímsson. Aldrei hefur hann beinlínis verið hlutlaus í sinni afstöðu. Það er viðurkennd staðreynd. Annar stjórnmálafræðingur þekktur fyrir sínar pólitísku skoðanir er Hannes H. Gissurarson, enda varla leitað til hans um pólitísk mál sem hlutlauss aðila.

Baldur Þórhallsson er nú kominn í framboð f. Samfylkinguna hefur oft sinnis komið fram sem „faglegur“ álitsgjafi. Gunnar Helgi Kristinsson er annar stjórnmálafræðingur sem RUV t.d. leitar til, en hann er þekktur sem stuðningsmaður Samfylkingarinnar. Gylfi Magnússon núverandi viðskiptaráðherra var varla svo „faglegur“ HÍ prófessor, að hann varð ómissandi í ríkisstjórn til hans var mikið leitað t.d. í kjölfar bankakreppunnar. Þorvaldur Gyflason hefur verið ómissandi þegar þörf er á krassandi yfirlýsingum. Eins hefur verið hægt að treysta á „rétt“ viðhorf dr. Stefáns Ólafssonar félagsfræðiprófessors! 

Almenningur á heimtingu á hlutlausum álitsgjöfum - ekki áróðursmönnum. Slíkt væri í samræmi við kröfur sem gerðar eru um fagleg sjónarmið embættismanna og starfsmanna ríkisins. Til þess var beinlínis ætlast að Þjóðviljinn sálugi væri með áróður og gengi erinda Alþýðubandalagsins á sínum tíma og þar áður Kommúnistaflokk Íslands og styddi stefnu Stalíns þar á undan. En gera verður meiri kröfur til fréttastofu RUV!

Hálfsagður sannleikur ...

Umræða um pólitískt siðgæði í samfélaginu er farið að minna á galdrabrennufár, þar sem hinir saklausu verða að sanna sakleysi sitt óvéfengjanlega, eða dæmast sekir ella. Slíkt getur reynst erfitt, þar sem iðulega er hvorki mögulegt að sanna eða afsanna sekt eða sakleysi. Hér gilda reglur réttarríkisins ekki.

Umræðan ein og sér dugar til að sakfella menn. Eftir að umræðu hefur verið komið af stað, er mannorðshreinsun eða möguleiki á að sýna fram á sakleysi sitt vonlaust verk. Nægjanlegt virðist að setja fram hálfsannleik eða vangaveltur til að koma óorði á menn eða jafnvel heilan stjórnmálaflokk, hvort sem er í fréttum eða á bloggsíðum. Einfaldur útúrsnúningur dugar jafnvel, ef hann er vel til fundinn eða hefur þótt sniðugur og nógu margir tilbúnir til að grípa þessar fullyrðingar á lofti og viðhalda umræðunni. 

Þessi aðferðarfræði er gamalkunn og hefur verið notuð í miður góðum tilgangi. Einna eftirminnilegast úr sögunni er galdrafárið í Evrópu sem jafnvel lét Ísland ekki ósnert. Einræðisstjórnir Hitlers, Stalíns og Maó beittu þessum aðferðum óspart til að ná sér niður á andstæðingum sínum og styrkja eigin valdastöðu. Nú er henni óspart beitt á Íslandi 21. aldar!

Aðrir flokkar þurfa hvorki að sanna fram á eigið ágæti né fram á að þeir hafi ekki gert það sem Sjálfstæðisflokkurinn er sakaður um.

Þessi umræða er reyndar ótvíræð vísbending um að í þjóðfélaginu eru gerðar meiri kröfur til leiðtoga Sjálfstæðisflokksins en til annarra flokka. En nú er komið að forystu flokksins að taka frumkvæðið í þessari umræðu og leiða hana til lykta, svo hægt verði að fara að fjalla um framtíðarlausir fyrir land og þjóð - ekki að hjakka í fortíðarhyggju núverandi stjórnarflokka eða þráhyggju sumra fjölmiðla og bloggheima.

Hætta á einangrun Sjálfstæðisflokks

30 ár frá valdatöku Thatchers

Í vor verða 30 liðin frá því að Margaret Thatcher og breski Íhaldsflokkurinn náðu völdum í Westminister. Þetta var sögufrægur sigur því þetta var í fyrsta sinn sem kona varð þjóðkjörinn pólitískur leiðtogi í vestur Evrópu, konu sem átti eftir að sitja lengur enn nokkur annar í stóli forsætisráðherra samfellt í Bretlandi. Allan 7. og 8. áratuginn höfðu Íhaldsflokkurinn og Verkamannaflokkurinn skipst á völdum og kosningar voru tíðar. Ráðaleysi einkenndi stjórnmálin og efnahagslífið í landinu.

Mun áhrifameiri var þessi sigur Thatchers fyrir þær sakir að í valdatíð hennar urðu gífurlegar breytingar á bæði efnahagslífi Bretands og sjálfsvirðingu Breta sjálfra. Fram að þeim tíma hafði Bretland verið skilgreint sem "sick man of Europe" - landið var í niðurníðslu. Eitt af einkennum landsins var í raun stjórnleysi, hagsmunaöflin stjórnuðu landinu og þá helst verkalýðshreyfingin sem gat stöðvað allar þær ákvarðanir sem hún kærði sig um. Dæmi um ástandið var t.d. að í nokkur ár á undan hafði ekki liðið sá dagur að ekki væru einhverjar verkfallsaðgerðir í gangi í Ford bílaverksmiðjunum bresku!

Arfleifð Thatchers er e.t.v. ekki hvað síst sú að henni tókst jú að umbreyta breskum stjórnmálum, úr umræðu- eða samræðupóltík í skilvirka ákvarðanatöku og árangur. Þær umbreytingar sem Tony Blair gerði á breska Verkamannaflokknum eru e.t.v. besta dæmið um árangur Thatchers. Tony Blair kom fram með það sem hann kallaði hina „þriðju leið“ eða e.k. málamiðlun milli íhaldsmanna og gamla Verkamannaflokksins. Honum var ljóst að flokkur hans var ekki brúkhæfur stjórnarflokkur með gömlu hugmyndafræðina. Helsti aðstoðarmaður Blairs á þessum tíma var núverandi forsætisráðherra og „Íslandsvinurinn“ Gordon Brown.

Að mörgu leyti var svipað ástand hér á landi á 8. og 9. áratug síðustu aldar. Stjórnarskipti voru tíð, hvorki gekk né rak við að ná verðbólgunni niður, uppbygging atvinnulífsins var af skornum skammti, ákvarðanir stjórnvalda einkendust af stefnuleysi og markmiðið var að hafa halda öllum góðum. Fjármunum skattborgara var sóað í ævintýraverkefni, s.s. skuttogarakaup í alla firði, laxeldi, loðdýraeldi - allt sem farið út í buskan í dag.

Ef hverfa á frá uppbyggingu atvinnutækifæra og auka skammheimtu er verið að hvera aftur til fortíðar og kreppan verða bæði dýpri og lengri hér á landi en ella. Þetta er athyglisverð andstæða við það sem t.d. Bandaríkjamenn gera, en eru að vinna sig út úr með markvissum aðgerðum.

Sorglegt væri ef Íslendingar ætluðu að minnast þessara tímamóta með því að kjósa yfir sig vinstri stjórn og hugmyndafræði sem komu öllu í kaldakol í Bretlandi, Evrópu og hér á landi. 

Steingrímur óreyndur í stjórn

Þótt Steingrímur J. hafi verið í ríkisstjórn fyrir um 20 árum, er hann alveg óreyndur sem ráðherra. Eftir er að koma í ljós hvaða mann hann hefur að geyma í þessum efnum. Í þau þrjú ár sem hann sat í stóli landbúnaðar- og samgönguráðherra, á sínum tíma réði hann ósköp litlu. Þá tókust á turnarnir tveir í Alþýðubandalaginu, núverandi forseti og þáverandi formaður flokksins og þá fyrrverandi formaður flokksins, Svavar Gestsson, ásamt fylgismönnum. 

Í alla þann tíma sem Steingrímur J. hefur verið í stjórnarandstöðu, hefur hann alltaf spá öllu á hinn versta veg. Nú er eins og að allt það sem hann hefur spáð orðið að veruleika. Hversu oft og hve lengi hefur Steingrímur spáð röngu til um efnahagsmál þjóðarinnar? Svar í tæpa tvo áratugi, hvorki meira né minna. Hann er ekki í svipaðri stöðu og veðurfræðingur sem eingöngu spáir óveðri. Þegar það loks kemur, eftir um 18 ára bið, fær hann uppreisn æru, en í öll hin skiptin er hann búinn að hafa RANGT fyrir sér! 

VG og Steingrímur J. eru því óreynd og óþekktar stærðir í stjórnmálum. Mat kjósenda er eftir og of snemmt fyrir Steingrím að gera það tilkall sem hann gerir. Hann ætti að vera minnugur þess að Kvennalistinn hafði mest fylgi allra stjórnmálaflokka skv. skoðanakönnunum veturinn 1989-90.

Ekki tveir turnar heldur þrír

Flottur í torfærunni á Íslandi

Það væri fróðlegt að sjá þetta tæki hér á landi, sérstaklega þegar t.d. Artic Trucks væri búið að fara höndum um tækið, setja á það mud-tracker dekk, lyfta því svolítið og koma alvöru brettaköntum fyrir að ógleymdri stuðaragrindinni!

Hinn fullkomni borgarbíll?

Ræðukóngur 21. aldar!

Núverandi fjármálaráðherra Steingrímur J. Sigfússon er ótvíræður ræðukóngur 21. aldar á alþingi. Skv. lauslegri samantekt stóð hann fyrstu sjö ár þessarar aldar samtals um 208 klst. í ræðustól þingsins, eða samtals í meir en í heilan mánuð samanlagt!

Steingrímur J. er öll þessi þing meðal þeirra 10 sem stóðu lengst í ræðustól, oftar en ekki meðal þriggja efstu. Aðeins á þinginu veturinn 2005-6 fellur hann í 10. sæti, enda fjarverandi í þrjá mánuði vegna umferðarslyss sem hann varð fyrir í ársbyrjun.

Önnur nöfn meðal "ræðukónga" eru menn eins og Ögmundur Jónasson, Jón Bjarnason, Össur Skarphéðinsson, Mörður Árnason, Kolbrú Halldórsdóttir. 

Annar methafi er Jóhanna Sigurðardóttir sem stóð í eitt sinn í rúmar 10 klst. í ræðustól samfleytt!

Nú er þetta fólk að ásaka aðra um málþóf! Athyglisvert hve fljótt viðhorfið breytast þegar þetta fólk fer úr stjórnarandstöðu í stjórn!

Heildarlög um listamannalaun forgangsatriði í kreppunni?

Nú hefur nýr menntamálaráherra lagt fram heildarfrumvarp á alþingi um listamannalaun sem er athyglisvert fyrir margra hluta sakir.

Nú þegar efnahagslífið er frosið með kunnum afleiðingum á að eyða tíma alþingis í umræður um þetta mál! Athyglisverður forgangur hjá nýjum og ungum ráðherra! Í annan stað vekur sá fjöldi listamanna sem á að fá laun athygli og umfang listamannalauna, en þau miðast við 1.600 mánaðarlaun eða rúmlega 133 árslaun.  Það eru sem sagt 133 einstaklingar á fullum launum allt árið við „listir“ sínar. Launin sjálf þættu góð meðal þeirra sem enga atvinnu hafa eða um 260 þús. á mán. Venjulega er þessum launum reyndar dreift að fleiri einstaklinga í breytilegan tíma. Athyglisvert er einnig að það eru engar kröfur gerðar til skila eða árangurs listamanna - e.t.v. ekki hægt?

Aðrir sjóðir t.d. á sviði vísinda og íþrótta sem njóta framlaga frá ríki gera mjög strangar kröfur um áætlun fyrirfram um það sem gera á, framvinduskýrslur og ekki síst árangur. Eins er jafnan tekið tillit til annrra tekna, þannig að þeir sem raunverulega hafa enga þörf á styrk fá hann ekki.

En ekki listamenn! Þeir eiga t.d. að ekki að þurfa að sýna árangur og þeir geta lifað á framfæri skattborgara þó svo þeir hafi enga þörf fyrir slíkt þar sem aðrar tekur þeirra eru það miklar, hvort sem er vegna höfundalauna eða annarra tekna.

Í raun er um einhverskonar elítu klúbb að ræða, þ.e. viðurkenningu á því að vera í hópi „listamanna“ að fá styrk og geta drukkið kaffi á Mokka, eða staðið í mótmælum allt í boði skattborgara - sbr. Hallgrím Helgason! Eru þetta afleiður af störfum listamanna sem Mörður varaþingmaður Árnason er að vísa til í bloggi sínu á eyjan.is?