Ekki sannfærandi val

Fyrir aðdáendur Evrópusambandsins hljóta þessar útnefningar vera mikil vonbrigði.

Catherine Aston baronessa á stuttan sem engan feril að baki í utanríkismálum og aldrei verið kjörin á þing. Hún gengdi nokkrum trúnaðarstöðum fyrir breska Verkamannaflokkinn áður en fékk aðalstign og við það sæti í lávarðadeildinni. Hún var tilnefnd af Gordon Brown í þetta embætti eftir að hann sá fram á að Tony Blair fengi ekki stuðning í forsetaembættið.

Á sama hátt er útnefning Hermanns van Rompys vonbrigði, en hann er nýorðinn forsætisráðherra Belgíu sem kom til eftir einstaklega langa stjórnarkreppu þar í fyrra. Hann verður fyrir valinu vegna þess að hann er nýr og því hafa fæstir skoðanir á honum!

Báðir þessir einstaklingar eru valdir sem e.k. málamiðlum, hvorugt þeirra eru sterk og hvorugt munu skyggja á leiðtoga aðildarríkjana. Með öðrum orðum að stóru aðildarríkin taka eigin valdastóla fram fyrir Evrópusambandið, þrátt fyrir allan tilkostnaðinn og umstangið, sem fylgja þessum embættum.

Sannfæring hinna staðföstu er sem sagt ekki meiri en raun ber vitni.

Ashton á langan feril að baki