Ný hugsun í skipun kjördæmamála nauðsynleg

Í um það bil hálfa öld hafa Íslendingar búið við frekar bæði stirt og ópersónulegt kjördæmafyrirkomulag. 

Það er stirt af því að það hefur ekki verið innbyggður möguleiki á leiðréttingu, heldur þarf stjórnarskrárbreytingu til að breyta mörkum kjördæma. Eðlilegra væri að hafa ákv. í stjórnarskrá um að laga beri kjördæmi að íbúaþróuninni, t.d. á 10-12 ára fresti. Þá færi sjálfkrafa í gang vinna við lögum kjördæmanna, þannig að misræmi milli atkvæðavægis yrði ekki of mikið.

Kjördæmin eru ópersónuleg vegna stærðar. Það tekur um 6 klst. að aka milli enda í Suðurkjördæmi sem dæmi. Eins eru þingmenn margir í hverju kjördæmi, þannig að návígi milli kjósenda og frambjóðenda verður minna en ella.  Eins eru það sem skilgreina má örugg sæti of mörg og of margir frambjóðendur verða í „aukahlutverkum“ sem meginþungi kosningabaráttunnar er venjulega í höndum oddvita flokkanna.

Eðlilegra væri að hafa kjördæmin minni og fleiri, þ.e. færri kjósendur á bak við hvern þingmann. Eins er nauðsynlegt að hafa innbyggt leiðréttingarferli í kerfið þannig að ekki verði háværar deilur í hvert sinn sem jafna þarf atkvæðisréttinn.

Tvöfaldur munur á atkvæðavægi