Sannleikanum er hver sárreiðastur

Árni Þór Sigurðursson borgarfulltrúi og þingamður VG m. fleiru fjargviðrast mikið á blogginu sínu út í Staksteina þar sem menn voga sér að velta fyrir sér framtíð formanns flokksins. Læðist að mér sú hugsun það megi hreinlega ekki tala um Steingrím eða innbúðarmál VG. Ef svo er illa komið fyrir flokknum.

En staðreyndin er einfaldlega sú að VG er orðinn flokkur þar sem fleiri eru sýnilegir en Steingrímur J. Þessi flokkur hefði aldrei orðið fugl né fiskur án hans og margir "gamlir og góðir kommar" hefðu annað hvort verið heimilislausir eða haldið í jaðri Samfylkingarinnar. En þökk sé Steingrími að svo fór ekki fyrir róttæklingum samfélagsins. Hann barðist af hörku og mikilli mælsku og VG er orðið það sem það er. En tímarnir breytast en Steingrímur J ekki. Hann er orðinn e.k. tákngervingur púkans á fjósbitanum, á móti helst öllu.

Það er mál margra að Steingrímur sé e.t.v orðinn fórnarlamb eigin velgengni eða stíls. Ef VG ætla að stíga næsta skref, sem er að komast í stjórn og verða trúverðulegur flokkur, þá er það spurning hvort Steingrímur sé rétti maðurinn. Vonandi leyfist okkur hinum að ræða það.

Aðferðarfræði Árna Þórs er reyndar vel þekkt úr stjórnmálunum, að koma sínum manni til bjargar í hæfilegu magni, svona til að gera sig gildandi, á sama tíma og hann tínir til allt það sem aðrir segja slæmt um skjólstæðing sinn og þ.a.l. koma þeim skilaboðum enn betur til skila, án þess þó að gera þau orð að sínum.