"After Sun" fyrir íslenska vegi

Ein af "snilldarlausnum" íslenskrar vegagerðar er olíumölin svokallaða, e.k. sambland af malarvegi og malbiki. Vegagerðin virðist hafa það að móttói að vera einu skrefi á eftir, ef svo má að orði komast.

Dæmi er olíumölin sem er leið að binda ryk og lausamöl á vegum landsins, að hluta til a.m.k. Vandamálið er að olíumölin hentar ekki þar sem umferð er mikil eða þar sem mikið er um þungaumferð eða hita - hvað á þá heldur sem þetta allt fer saman.

Hætt er við þar sem ekið er nokkuð umfram útreiknaða meðaltalsumferð, að vegirnir þoli ekki álagið - sérstaklega ef sólin skín. Afleiðingarnar verða vegir sem klessast niður eða eins og gerst getur að vegirnir fara að "svitna" þ.e. tjaran sem sett er í vegin til að binda mölina, leysit upp vegirnir verða hálf "rakir" eða sólbrenndir. Lausnin er e.k. "After Sun" fyrir vegina, eða sandur sem sáldrað er yfir vegina til að hindra smit eða sólbruna vegarins!

Væri ekki nær að splæsa almennilegu malbiki á vegina og vera laus við viðhald og vandræði af þessu tagi?